تا حالا به اين فكر كردين اگر با این همه تلاش موفقیت در آیلتس محقق نشه با وجود این همه تلاشی که براش کردین، چه اتفاقی می افته؟

مثلا  به نظر خودتون كلی وقت بذارين ، تلاش كنيد ولی روز دريافت كارنامه با ديدن نمره شوكه بشيد! خب ما خيليي از اين موارد ديديدم ، امكان نداره در يك امتحان همه ی داوطلبين از نمره ی خود راضی باشن ، موفقیت در آیلتس کار آسونی نیست. كسي كه برای اين امتحان آماده ميشه به همان اندازه كه بايد برای گرفتن نمره ی ايده آل خوشبين باشد ، بايد به همان اندازه نيز آمادگي پذيرش شكست را داشته باشد.

بعضی عوامل عدم موفقیت

متاسفانه ما از اين موارد زياد ميبينيم يكي از مهمترين دلايل اينه كه بدون محك زدن خودتون و سطح زبانتان برای آيلتس اقدام ميكنيد. لطفا و خواهشا به حرف دوستان و اطرافيان و اعتمادی كه به خود داريد سريعا برای ثبت نام اقدام نكنيد. بارها ديده شده طرف برای اعتراض نمره مراجعه كرده و گفته من بين دوستانم زبانم از همه بهتره ، يا خانواده ام هميشه در سفرهای خارج از كشور به من ميگن تو صحبت كن. هيچ كدوم اين موارد دليل نميشه كه شما نمره ی آيلتس خوبی بگيريد.

خب حالا بايد چی كاركرد؟ حتما و حتما قبل از ثبت نام امتحان آيلتس ، در امتحانهای ماك (در هر موسسه ای كه برگزار ميكند و مايل هستيد) ثبت نام كنيد ، از اين طريق تا حد زيادی از ميزان توانايی و تسلط خودتان بر زبان انگليسي و آزمون آيلتس مطلع ميشويد

قدم بعدی كه بارها و بارها بهش اشاره كردم تمرين و برنامه ريزی درسته، حتما از منابع و كلاسهای آمادگي آزمون آيلتس كه معتبر هستند براي تمرين و پيشرفت خود استفاده كنيد كه با يك جستجوی ساده در رسانه هاي اجتماعی و گوگل به اطلاعات خوبی دسترسی پيدا ميكنيد و برای اين امتحان سرنوشت ساز وقت بگذارين و بعد از اينكه از پيشرفت و تسلط خودتان مطمئن شديد يك امتحان ماك بدهيد كه با خيال راحت برای امتحان اصلي هزينه كنيد و انشالله موفقیت در آیلتس رو تجربه کنین.

من بازهم تكرار ميكنم  هدف اين وبلاگ راهنمايی بيشتر و بهتر داوطلبين برای آزمون آيلتس است و به هيچ عنوان برای موسسه ها و كلاس آموزشی خاصی تبليغ نميكند

پس تمرين و برنامه ريزی فراموش نشه. منتظر كامنتها و نظراتتون هستم

7 دیدگاه

  • ملودی عزیز، سلام
    سپاس از نکاتی که به اشتراک می گذاری.
    خواهش می کنم تمرکز نکاتی که نشر می کنی بیشتر بر روی راهکارهایی در راستای کسب نمره ی حداقل 7 در بخش رایتینگ آیلتس باشه. دیگه الان هر داوطلب آیلتسی می دونی که مهارت نوشتاری این آزمون شوخی بردار نیست! افرادی زیادی رو دیدم که در 3 مهارت دیگر نمره های فوق العاده بالایی گرفتند ولی نمره ی رایتینگ اونا روی 6.5 گیر کرده. همانطور که قطعا آگاه هستی، برای مهاجرت به استرالیا و کسب 10 امتیاز زبانی، به چهار تا هفت نیاز است. و متاسفانه تعداد افرادی که در کشورهای مختلف (من جمله ایران) موفق به کسب نمره حداقل 7 در بخش رایتینگ می شن انگشت شماره. جالب اینجاست که هر چه داوطلب بیشتر کتاب و منابع معتبر راجع به مهارت نوشتاری مطالعه کنه، شناس کسب نمره بالا در رایتینگ واسش کم رنگ تر می شه، چون در اثر این مطالعات فقط و فقط موفق به تولید یک رایتینگ مصنوعی میشه و نه خلاق. از طرفی تمام داوطلبین آیلتس دسترسی به منابع یکسان داران و همین باعث میشه به عنوان مثال داوطلبین پاسخ های تسک دو مشابهی (نسبت به یکدیگر) تولید کنند که دیگه واسه تصحیح کننده گان پاسخنامه های رایتینگ هیچ جذابیتی نداره.

  • همه فکر می کنن با نوشتن یک مقدمه خوب که با پارافریز کردن سوال شروع و معمولا به یک position ختم میشه، و 2 الی 3 پاراگراف بادی که هر کدوم ایده ی مرکزی مختص به خودش رو داره (با فرض به اینکه هر ایده به اندازه کافی بسط داده شده باشه) و در نهایت یک پاراگراف نتیجه گیری خوشگل که خلاصه ای از پاراگراف های قبلی است، موفق به کسب نمره خوبی در بخش رایتینگ می شن. باید عرض کنم که این فقط یک تصور اشتباه ست. اجازه بدید یه مثال بزنم که این داستان از پیچیده گی در بیاد. فرض کنید شما روزی یک فیلم سینمایی تماشا می کنید که کارگردان و بازیگران متفاوتی داره اما داستان تمام این فیلم ها مشابه به هم هستن. آیا از تماشای این فیلم ها لذت می برید؟ قطعا خیر! این دقیقا همون مسئله ی که واسه تصحیح کننده گان پاسخنامه های رایتینگ در حال اتفاق افتادنه. هر کدوم از این marker ها روازنه چندین پاسخ برگ رایتینگ رو نمره گذاره می کنند و مرتب از خودشون می پرسن “چرا این پاسخ ها شبیه به هم هستند؟” البته منظورم این نیست که پاسخ ها حفظ شده باشن. اصلا. منظورم اینه که ساختار جواب ها شبیه به هم بنظر می رسه، چون همگی از یک الگوی مصنوعی (که در ابتدا اشاره کردم) پیروی می کنن.

  • به عقیده من, برای کسب نمره حداقل 7 در بخش رایتینگ آیلتس باید “سنت” شکنی کرد. ملودی عزیز، لطفا با استفاده از تیم حرفه ای که در اختیار این مرکز هست، این سنت شکنی رو به ما آموزش بده.
    با تشکر

    • حمید عزیز ، سلام
      مرسی از کامنتهای خوبی که با ما در میون گذاشتی . چشم حتما پیگیر این مطلب هستم و به زودی یک پست برای همین موضوع در وبلاگ آپدیت میکنم. کاملا حرف شما درسته و رایتینگ خیلی خیلی موضوع مهمی هست. پس باهم در ارتباطیم .

  • به نظر من هم نوآورانه بودن رایتینگ میتونه خیلی موثر باشه توی یک essay با فرمت همه گیر حتی ایراد های کوچک به راحتی و بیشتر ممکنه به چشم بیان تا یه یک متن مبتکرانه

    • شهاب جان مرسی از نظرت. به نظر من برای مبتکرانه و خلاق بودن در رایتینگ احتیاج هست که خیلی خیلی مسلط باشی در این مهارت
      من بعه زودی یک پست در خصوص تسلط بیشتر در رایتیگ آپدیت میکنم. تا اون موقع میتونی از پستهای دیگه که در خصوص راهکارها در مهارتهای آیلتس هست استفاده کنی. .

  • 2 دلیل پیش و پا افتاده که منجر می شود نمره ی داوطلبان آیلتس در بخش رایتینگ از 6.5 تجاوز نکند:
    اولین و مهمترین دلیل (که بنده به آن لقب سیندرلا را می دهم) *خو نداشتن* داوطلب با نوشتن تحت شرایط آزمون است. شاید برای شما اتفاق افتاده باشد که پس از مشاهده نوشته های یکی از دوستان، به خود گفته باشید که بدون شک با این توانایی که از ایشان می بینم، وی قطعا موفق به کسب نمره حداقل 7 در بخش رایتینگ می شود، ولی پس از دریافت کارنامه با نمره 6 یا 6.5 ایشان مواجه می شوید!!!
    این عامل ریشه در تفاوت معنایی میان دو کلمه یعنی prepare و write دارد.
    آن نوشته هایی که شما از دوست خود مشاهده کرده بودید، کارهایی بودند که آماده شده بودند (prepare)، آن هم با کمک گرفتن از فرهنگ لغت و شاید اینترنت، و مهمتر از همه بدون هیچگونه محدودیت زمانی! در صورتی که می بایست بدون کمک گرفتن از هیچگونه منبعی، و مهمتر از همه ظرف مدت زمان حداکثر 20 دقیقه (Task 1) و 40 دقیقه (Task 2) نوشته (write) می شدند.
    خو نداشتن به نوشتن تحت شرایط آزمون با زمان تعیین شده (در اینجا منظور روز اصلی آزمون است)، منجر به دستپاچه شدن داوطلب گشته، و در نتیجه ساختارها و واژگان زیبا در روز آزمون (به دلیل آشفتگی ایشان) هیچگاه به ذهن وی خطور نمی کنند.
    به عنوان مثال، شما در شرایط غیر آزمونی و در منزل به دفعات از جمله زیر برای بستن یک نامه دوستانه (informal) استفاده کرده اید:
    Please drop me a line and let me know when to expect you.
    ولی در روز آزمون، به دلیل اینکه اصلا یا به اندازه کافی تمرین نوشتن با *زمان محدود* و بدون استفاده از فرهنگ لغت را نداشته اید، بجای جمله ی زیبای فوق، از روی دستپاچگی، از جمله همه گیر و غیر جذاب زیر استفاده می کنید.
    I’m looking forward to seeing you soon.
    دلیل *دوم* جدی نگرفتن واژه ی *underlength* است. این واژه که نوعی جریمه محسوب می شود، برای توصیف پاسخ Task 1 که کمتر از 150 کلمه یا پاسخ Task 2 که کمتر از 250 کلمه باشد، استفاده می شود.
    به عنوان مثال، اگر بجای 150، 140 کلمه و بجای 250، 240 کلمه نوشته شود، به ضرس قاطع، از دست دادن حداقل نیم نمره *در مجموع* بهای سنگینی است که باید پرداخته شود!
    به دلیل سقف بالاتر حداقل تعداد کلمات در پاسخ Task 2 (که معادل حداقل 250 کلمه است)، اغلب داوطلبان موفق نمی شود، پاسخی را تولید کنند که حداقل 250 کلمه داشته باشد، و بعد از اتمام آزمون، گمان می کنند که حداقل تعداد کلمات را نوشته اند- غافل از اینکه پاسخ Task 2 آنها underlength بوده، ولی خود از این موضوع بی خبر بوده اند!
    این دلیل قطعا ریشه در دلیل اول دارد- یعنی خو نداشتن داوطلب با نوشتن تحت شرایط واقعی آزمون، و مهمتر از همه با میزان زمان محدود و متناسب با هر Task.

دیدگاهتان را بنویسید